می تراود ماه بر ماه ربیع

شهر مکه نور افشان می شود

احمد آمد مهد ایمان می شود

خنده ی صبح فلق را دیده ای؟

چون محمّد(ص) می دمد آن می شود

می تراود ماه بر ماه ربیع،

ماه از نورش فروزان می شود

آمنه کودک به دایه می دهد

نعمت آن خانه چندان می شود

از غبار شرک دل ها خسته بود

با محمّد(ص) خیس باران می شود

در میان جهل وکوران زمان 

او " امین " روزگاران می شود

می کند با یک نگه "شقّ القمر"

پاره پاره ماه نابان می شود

عرش می بوسد کف پای رسول

می رود بر بام عرفان می شود!

ای پیمبر، گوش کن وحی خداست

آیه آیه، مشق قرآن می شود

حمیدرضا خالقی