مذاکره یا نفوذ؟!

روزنه های نفوذ در مذاکره

یک از مطالبی که اخیرا و به خصوص در سال جاری از کلمات کلیدی و پرتکرار و مورد تأکید مقام معظم رهبری بوده است، واژه "نفوذ" است. با توجه به تأکید ایشان، لازم است هر چه بیشتر با زوایا و مبانی نفوذ از نگاه اسلام آشنا شویم. مهمترین بستر ایجاد روزنه‌هایی برای  نفوذ دشمن، در ساختار جامعه اسلامی، در زمانی است که چهره‌ی رفتار دشمنانه ما با دشمن، کم‌رنگ می‌شود و آن هم در لحظه مذاکره با دشمن است(دقّت شود)! رهبر حکیم انقلاب اسلامی در تبیین نفوذ در قالب مذاکره، شاهدی را از مذاکرات قبلی سالیان گذشته مثال می‌زند و می‌گویند:« در همین مجلس شورای اسلامی مگر ندیدیم که یک نماینده‌ای آمد نظام را متّهم کرد به دروغ‌گویی! گفت ما ده سال است، سیزده سال است داریم به دنیا دروغ می‌گوییم، در تریبون مجلس شورای اسلامی! در این منبر عمومی! خب، او حرف دشمن را دارد می‌زند؛ دشمن به ما می‌گفت شما دروغ می‌گویید! حالا یکی از خود ما پیدا میشود میگوید نظام دارد دروغ میگوید! این نفوذی نیست؟ احیاناً خودش هم خبر ندارد و نمی‌داند. مجلسی داشتیم که در حال مذاکرات گرم دشوار هسته‌ای در دورانی که رئیس‌جمهور محترم فعلی ما رئیس مذاکرات هسته‌ای بود و داشتند با زحمت، با شدّت حرف می‌زدند، با طرف‌های مقابل مجادله می‌کردند و درواقع مبارزه می‌کردند برای اینکه حرف ایران را سبز کنند، در مجلس طرح سه‌فوریّتی آوردند برای اینکه حرف طرف مقابل سبز بشود! همان‌وقت رئیس هیئت مذاکره که رئیس‌جمهور محترم فعلی ما است، گلایه کرد و گفت ما داریم آنجا مبارزه می‌کنیم، اینجا آقایان دارند طرح به نفع دشمن طرّاحی می‌کنند؛ خب، اینها نفوذ است»[۱] حال باید ریشه‌های بسترساز نفوذ را از نگاه دین اسلام مروری کوتاه بکنیم.