روز آخر مدرسه

امروز اول مهر ماه است و همه از روز اول مدرسه حرف می زنند؛ امّا چه خوب است که همین اول حرف آخر را بزنیم که :

آیا مدرسه رفتن، روز آخر هم دارد؟

جواب: خیر.

اونایی که الان دیپلم،لیسانس، فوق لیسانس و ... گرفتن و دنبال این هستند که تا آخر عمر از درس خوندن خودشونو راحت کنند؛ یعنی چه جوری؟!

یعنی مثلا یه کار به درد بخوری که نون و آبدار باشه و بشه باهاش یه عمر راحت و بی دغدغه زندگی کرد و دیگه آدم کاری به هیچی نداشته باشه پیدا کنند و درس را رها کنند.

گرفتاری که این روزها گریبانگیر خیلی ها شده.

ما در کتابهای نوجوانیمون خوندیم که ابوریحان بیرونی آخرین نفس های عمرشون به دنبال یاد گرفتن علم بودند.

ما را چه شده است؟

بعضی از جوان های ما را چه شده که هنوز گرم تحصیل نشده در روزگار اوج آمادگی برای ادامه تحصیلات درس را رها می کنند و خود را به جرگه فسیل های علمی پیوند می دهند که چی؟

که بخور و نمیری از غذا و لباس پیدا کنند!

واقعیت آن است که همه ما روزگار حسرت را برای خود داریم می سازیم. 

یا بهتره که اینطوری بگم که همه ما داریم روزگار افتخار خود را خراب می کنیم.

آقا وقتی میشه ادامه تحصیل داد چرا نه؟

حرفی با کلاس اولی ها:

بچه ها همین روز اول مدرسه بگم: مدرسه روز اول داره ولی روز آخر نداره! تا آخرین لحظات درس بخونین و به هیچ مدرکی قانع نشین

خوب بچخه ها اونایی که قول میدن هیچ وقت از درس خوندن و تحقیق کردن خسته و دلسرد نشن به افتخا همتون یه کف مرتب.   .......